เอาตัวรอดในออฟฟิศ! เปิด 3 ยุทธวิธีอยู่ให้เป็น ทำงานกับใครก็แฮปปี้

1.ไม่ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล

เชื่อว่ามีหลายครั้งเลยล่ะที่หลายๆ คนตั้งตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล และแอบคิดว่าสิ่งที่ตัวเราคิด พูด หรือกระทำลงไปนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ไม่ว่าใครก็ต้องเห็นด้วยกับวิธีการของเราทั้งนั้น หารู้ไม่ว่า ความคิดเช่นนี้นี่ล่ะที่จะทำให้อยู่ยากในสังคมทำงาน

ถ้ามองภาพรวมมุมใหญ่ในภาพของสังคมออฟฟิศ จะเห็นได้ว่าไม่ว่าเราจะทำงานในระดับใด ถึงยังไงตัวเราก็เป็นแค่ตัวประกอบคนหนึ่งในฉาก เพราะลำพังตัวเราเพียงคงเดียวคงมิอาจนำพาบริษัทไปสู่จุดหมายปลายทางได้ ในบริบทของการทำงาน  บริษัทจึงต้องการตัวประกอบหลายๆ คนมาประกอบเข้าด้วยกัน เหมือนกับฟันเฟืองของเครื่องจักร ทุกคนในบริษัทจำต้องมีหน้าที่แตกต่างกันออกไป และใครคนใดคนหนึ่งก็ไม่ควรขัดขวางการทำงานอีกคน เพื่อให้ฟันเฟืองสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

การตั้ง mind set ว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่นจะต้องคิดแบบเรา ทำแบบเรา หรือเข้าใจในตัวเราเสมอๆ เป็นชุดความคิดที่ออกจะปิดกั้นการทำงานของฟันเฟืองตัวอื่นๆ ไปสักหน่อย ทางที่ดีคือไม่ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล โฟกัสเรื่องการทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้เต็มที่ ฝึกฝนที่จะเป็นผู้นำและผู้ตามในขณะเดียวกัน หากว่าเราสามารถวางตัวได้เช่นนี้ เราจะมีเรื่องเครียดน้อยลงมาก

2.พูดให้น้อย แต่ต้องต่อยให้หนักๆ

สำนวน “พูดน้อยต่อยหนัก” เป็นสำนวนที่ใช้สื่อความหมายถึง คนที่เน้นการลงมือทำให้เห็นมากกว่าการพูดลอยๆ หรือที่หลายๆ คนชอบโควทกันว่า “Actions speak louder than words” หรือ “ของจริงไม่จำเป็นต้องพูดเยอะ” อะไรเทือกนั้นนั่นล่ะ

จริงอยู่ว่าการบอกให้คนอื่นรู้โลกรู้ว่าตัวเรามีดีอย่างไร ทำงานอะไรได้มากแค่ไหน อาจช่วยให้เราได้ใบเบิกทางไปสู่ประตูบานใหม่ได้เหมือนกัน แต่การอวดตัว ออกตัวแรง หรือพูดจาเอาดีเข้าตัว ก็อาจจะทำให้เราสูญเสียโอกาสได้ในขณะเดียวกัน

ถ้ารู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนอ่อนไหวง่าย พยายาม keep low profile หรือ วางตัวเป็นจุดเด่นให้น้อยที่สุดจะเข้าทีกว่า เน้นพูดให้น้อยและต่อยให้หนักเข้าไว้ หมายความว่า ควรแสดงความคิดเห็นและแสดงความสามารถตามวาระสมควร เพราะสิ่งที่บริษัทให้ความสนใจมากที่สุดไม่ใช่คำพูดวางก้ามว่าเราทำอะไรได้ดีแค่ไหน แต่เป็นผลงานดีๆ ที่เราสร้างให้บริษัทได้ประจักษ์ต่างหาก

3.ทําทุกอย่างให้ดีที่สุด

การทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มความสามารถ ถือเป็นหลักฐานชั้นดีที่ช่วยให้บริษัทมองเห็นว่า เราเหมาะสมแก่ตำแหน่งนี้อย่างไร ความสามารถของเราควรค่ากับเงินเดือนที่ได้รับมากแค่ไหน การจ้างงานเราเป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมหรือเปล่า

การทำงานแลกเงินเป็นเรื่องพื้นฐานที่ทุกคนรู้อยู่แก่ใจ ถ้าทำงานไม่ดี ก็มีสิทธิถูกเชิญออก ถ้าทำงานไม่ได้ตามมาตรฐานที่บริษัทวางไว้ ก็มีโอกาสจะถูกเรียกตักเตือนสูง แต่บางครั้งบางทีการที่เราทำงานเดิมๆ นานๆ เข้า ความคุ้นชินจากการทำงานก็อาจทำให้เราลืมจุดมุ่งหมายในการทำงาน คิดแต่ว่าทำงานไปแบบแกนๆ จึงลืมโฟกัสการทำทุกอย่างให้ดีที่สุดไป

แล้วการทำทุกอย่างให้ดีที่สุดสำคัญอย่างไร ในเมื่อแค่ทำงานให้เสร็จก็ได้เงินเหมือนกัน? คำตอบของคำถามนี้ ต้องขออ้างอิงคำพูดที่ว่า “ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน” สักหน่อย เพราะงานคือสิ่งที่สร้างคุณค่าให้กับตัวเรา ไม่ใช่แค่สิ่งที่แสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบอย่างเดียวเท่านั้น

การที่เราทำทุกอย่างให้ดีที่สุด มุ่งมั่นให้ผลงานออกมาดีอยู่เสมอ จึงเปรียบเสมือนการสร้าง value ให้กับตัวเราเอง เมื่อใดก็ตามที่เรารู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า เราจะเริ่มเกิดความรักและภาคภูมิใจในตนเองกับงานที่ทำ เมื่อนั้นจิตใจของเราก็จะเข้มแข็ง ทำให้พร้อมประมือกับทุกปัญหาที่เข้ามา และทำให้เราเซอร์ไววัลในสังคมทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ